Een belangrijke stap hierbij is dan ook de aanpassing van onze wetgeving terzake. Net zoals GAIA, Sea Shepherd, Bite Back, PETA en zoveel andere organisaties en personen strijden voor dierenrechten, zo moeten we ook dringend de verdediging op ons nemen van de stille medebewoners van onze planeet, de bloemen, de planten en de bomen. In sommige landen is dit besef al dermate gegroeid dat de bescherming van de bomen en wouden in de wet opgenomen is geworden. Velen volgen helaas nog niet.
Zo is hier, in België (waar we al lang de luxe van uitgestrekte bossen en wouden niet meer hebben ), de toepassing van het Art. 35 van het Veldwetboek van 7 oktober 1886 zeer dringend aan evaluatie toe.
Bij de uitvoering van deze wet wordt immers voorbijgegaan aan een aantal zeer essentiële feiten:
(1) Volgens deze wet moeten (hoogstammige) bomen in een tuin op 2 meter afstand van de scheidingslijn van de buur geplant worden. Moest, echter, elke boom die zich op minder dan 2 meter van de scheidingslijn bevindt, geëlimineerd moeten worden, dan zouden 70 à 80 % van alle bomen in stadstuinen verdwijnen, want in de praktijk staan 70 a 80 % van Alle bomen in alle tuinen ingeplant op minder dan 2 meter van de scheidingslijn , (evenzo was dit het geval bij mijn buren, nb) Dus in de praktijk is deze wet gewoon totaal onhoudbaar!
(2) Wet en rechtspraak houden al te vaak enkel rekening met hooguit de instrumentele waarde (E) van een boom en in de meeste gevallen enkel met de short term egocentrische belangen van degenen die de boom als iets “hinderlijk” zien, waarbij dan veelal gewezen wordt op ” schaduwhinder”, vallende bladeren of allerlei andere redenen die helemaal niets met de bomen zelf te maken hebben, maar waarbij wel deze wetgeving kan worden misbruikt omdat zij nu eenmaal nog steeds bestaat.
(3) Elke boom is noodzakelijk om Ecologische redenen (A). Zo is Vlaanderen onder meer wereldkampioen qua fijn stof-concentraties en luchtwegaandoeningen, is er nu al een gigantisch tekort aan bomen die via fotosynthese CO2 omzetten in levensnoodzakelijke zuurstof, het broeikaseffect, en leidt ontbossing & overbebouwing tot overstromingen en wateroverlast. (Door ophoging van de grond en illegale bebouwing bij de buren staat immers ook mijn tuin bij de minste regenval onder water) We weten dat alles, maar beseffen niet de schaal van de problemen en hoezeer we de natuur moeten respecteren en helpen om het leven van alle bomen, dieren en, point final, onszelf te kunnen redden. De bomen bieden ook onderkomen en voedsel aan ontelbare andere wezens zoals onze vogels, die hen nodig hebben voor hun voortbestaan.
(4)Bomen hebben ook een heel sterke Therapeutische Waarde (B) daar zij ons de noodzakelijke levenskracht schenken. Hun interne kracht schenkt ons elke dag opnieuw de nodige zorg en liefde, reden van ons bestaan op deze planeet. Toen mijn eigen moeder overleed toen ik 4 jaar was, mocht ik, als surrogaat voor de gemiste moederliefde, steeds de bescherming ervaren van de bomen in mijn tuin, bij wie ik altijd terecht kon. Zij schonken mij de liefde die ik diende te ontberen. De bomen zijn immers puur liefde, die ons niet alleen van de noodzakelijke zuurstof voorzien maar ze schenken ons ook de nodige vruchten en noten, de symfonie van haar bladeren, georkestreerd door de wind, hun fenomenale Esthetische (C) schoonheid en de geur van haar bloesems, bladeren en bloemen.
(5) Het Veldwetboek dateert van 7 oktober 1886 en was aanvankelijk bedoeld om op velden te worden toegepast en niet voor stadstuinen zoals het er nu voor staat. Het moge duidelijk wezen dat beide omgevingen weinig gemeen hebben en het doortrekken van deze wet is derhalve ook absurd en totaal onrealistisch gezien onze stadstuinen veelal niet breder zijn dan 6 meter.
Het Veldwetboek spruit in haar toepassing direct voort uit de Code Napoleon, die op haar beurt volledig door het Cartesiaanse denken werd beïnvloed.
Dit Cartesiaanse denken (Cogito ergo sum,-> ik denk dus ik ben) degradeert elk levend wezen dat niet kan “denken” tot een object dat aan menselijke willekeur onderworpen kan worden. Het ontnemen van het leven van een boom wordt derhalve in een heel andere context gezien als het ontnemen van het leven van een menselijk individu. In het laatste geval spreekt men van ‘moord’, in het eerste geval van ‘rooien’. De toon is geheel anders, terwijl het resultaat wel hetzelfde is. Het onderscheid in de gehanteerde terminologie verraadt duidelijk dat men niet-menselijke wezens als ongelijkwaardig beschouwt.
(6) Vanuit onze cultuur en onze manier van denken houden we immers geen enkele rekening met de INTRINSIEKE waarde die elk wezen aan zichzelf ontleent en die alle levende wezens met elkaar gemeen hebben. Het is niet omdat een boom zich onder een andere vorm manifesteert dan die van ons, dat dit ons het recht geeft deze boom opzettelijk en met voorbedachte rade (dus door MOORD) van het leven te beroven, net zomin als wij het recht hebben om dier of mens opzettelijk en met voorbedachten rade van hun intrinsieke recht op leven te beroven. Is het omdat een ander levend wezen zich toevallig onder een andere vorm manifesteert dan dat wij ons manifesteren, dat het ontnemen van het leven van een individu behorend tot een andere soort dan die van ons, geen “moord” is?
Het begrip ” moord “wordt immers onder gemeenschappelijke noemer omschreven als : ‘Het opzettelijk en met voorbedachten rade iemand van het leven beroven’.
Dit alles leidt ertoe dat ikzelf nu in een situatie terecht gekomen ben waarbij ik door mijn buren gedwongen word om alle bomen die in mijn tuin leven, te vermoorden. Dit ondanks het feit dat ik hen in het verleden ter wille ben geweest en de bomen zodanig gesnoeid heb, zodat zij geen enkele hinder konden hebben. Ondanks het feit dat mijn buren geen enkele hinder of schade van de bomen ondervonden en onder hun aanhoudende druk, en om mijn buren terwille te zijn, diende ik vorig jaar van mijn hart een steen te maken en zette ik zelfs 5 esdoorns helemaal op stam opdat zij zeker geen enkele ‘hinder’ zouden kunnen inroepen.
Desalniettemin vonden mijn buren het nodig een gerechtelijke procedure tegen mij op te starten waarbij zij de moord op alle bomen in mijn tuin eisen. Daarbij gingen de ene buren zelfs over tot de moord op hun eigen mooie naaldboom en prachtige berk in treurvorm die beiden ook tegen de scheiding waren ingeplant en voorheen ook mijn tuin mooi sierden, om nu hinder te kunnen veinzen van de bomen op mijn grondgebied. Hoe kan men zo vervreemd geraken van het leven zelf? Ik kan hun beweegredenen niet begrijpen, en kan me bijgevolg totaal onmogelijk neerleggen bij een dergelijk onrecht, evenmin alsof ik van hen zou kunnen eisen dat zij hun huisdieren of kinderen zouden vermoorden, want dat doe je gewoon niet.
Ik kan me bijgevolg totaal niet verzoenen met de driestheid waarmee wij mensen omgaan met onze bomen en alle andere levensvormen op deze wereld waartoe we zelf behoren en hoe we die vanuit onwetendheid en ethische onverschilligheid blijven degraderen tot zinledige objecten, vuilnis of ‘onkruid’. Het is niet omdat een boom zich manifesteert onder een andere vorm dan dat wij onszelf manifesteren, dat dit ons het recht geeft een boom als minderwaardig te beschouwen aan onszelf. Evenmin wij het recht hebben iemand van het andere geslacht op seksistische basis als minderwaardig te beschouwen, of iemand die tot een ander ras behoort op racistische basis een minderwaarde en -recht kunnen toekennen, hebben wij evenmin het recht een dier- of boom als ondergeschikt te beschouwen aan onze menselijke soort.
Daarom zie ik mij genoodzaakt tot een hongerstaking te moeten overgaan, want een wereld waarin zoveel brutaalheid heerst, is de mijne niet.
Indien ik verplicht word uit het leven te moeten stappen, zal dit dus zeker niet zijn omdat ik niet van het leven hou, want ik hou zielsveel van het leven in al haar vormen en schoonheid waaronder elk levend individu zich manifesteert. Vanuit deze zeer diepe overtuiging en medevoelen, leef ik immers ook reeds bijna 30 jaar vegetarisch. Als ik door deze onnoemelijke kwelling & onrecht getroffen, genoopt ben uit het leven te moeten stappen , is dit enkel en alleen omdat de mens mij zover zal hebben gebracht door de moord op mijn broers en zussen, mijn moeder en kinderen, de bomen te gaan eisen, tot in mijn eigen tuin toe.
Het gaat hier immers niet alleen om de bomen in “mijn” tuin maar om de driestheid waarmee wij als mensheid omgaan met alle bomen op deze planeet en waarmee we alle andere levensvormen dan dewelke we zelf behoren, vanuit onwetendheid en ethische onverschilligheid blijven degraderen tot zinledige objecten, waardoor dergelijke wetten kunnen blijven verder bestaan en naar believen kunnen worden misbruikt ten koste van wezens die zichzelf niet kunnen verdedigen. Dit heeft totaal maar dan ook totaal niets met rechtvaardigheid te zien! “
Kom Alain en de bomen ondersteunen!
Op 09 januari 2013 – Rechtbank van Eerste Aanleg Brugge
(Kazernevest 3,8000 Brugge) om 09:00 uur.
Je kan contact op nemen met Alain De Coessemaeker via: aldec5@hotmail.com
of via zijn blog op: http://lifeisnocrime.wordpress.com
Bijlage: Vonnis vredegerecht
“If you’ve got nothing worth dying for, you’ve got nothing worth living for” –Martin Luther King-
“It is no measure of health to be well adjusted to a profoundly sick society” – Jiddhu Krishnamurti-
“Every individual matters. Every individual has a role to play. Every individual makes a difference.” – Jane Goodall –
“The Forests and the Trees are my brothers and sisters. ” – Francisco (Chico) Mendes-
“A human being is part of a whole, called by us the Universe, a part limited in time and space. He experiences himself, his thoughts and feelings, as something separated from the rest–a kind of optical delusion of his consciousness. This delusion is a kind of prison for us, restricting us to our personal desires and to affection for a few persons nearest us. Our task must be to free ourselves from this prison by widening our circles of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature in its beauty. ” – Albert Einstein-
Hermans Anja's Blog 