In 2010 wérd er al massaal en verontwaardigd gereageerd tegen de plannen van het stadsbestuur om de Kinderboerderij te privatiseren. Al 36 jaar is de kinderboerderij een groene plek om te ontsnappen aan de oprukkende stad, waar men oprukkend grijs beton lijkt te verheerlijken en er bovendien een heuse ‘sport’ van maakt om bomen bij de vleet om te hakken.
Reeds 36 jaar al, is de kinderboerderij dankzij Boer Karl en de drie vaste medewerkers Dré, Dirk en Kat een plek (voor sommigen een tweede thuis), waar zowel jongeren als ouderen terug dichter bij de natuur leren te staan en gratis rondleidingen krijgen in zowel moes als kruidentuin, leren composteren, afval sorteren, brood bakken, kaas maken en uiteraard ook de talrijk aanwezige dieren mee helpen kunnen verzorgen. Zeker geen overbodige luxe in een maatschappij waar helaas sommige kinderen denken dat de melk van de supermarkt komt, of dat uien aan een struik groeien bij wijze van voorbeeld.
Reeds 36 jaar al, is de kinderboerderij dankzij Boer Karl en de drie vaste medewerkers Dré, Dirk en Kat een plek (voor sommigen een tweede thuis), waar zowel jongeren als ouderen terug dichter bij de natuur leren te staan en gratis rondleidingen krijgen in zowel moes als kruidentuin, leren composteren, afval sorteren, brood bakken, kaas maken en uiteraard ook de talrijk aanwezige dieren mee helpen kunnen verzorgen. Zeker geen overbodige luxe in een maatschappij waar helaas sommige kinderen denken dat de melk van de supermarkt komt, of dat uien aan een struik groeien bij wijze van voorbeeld.
Niet alleen voor bezoekende schoolgroepen van het kleuter, lager en secundair onderwijs is de kinderboerderij een paradijs, ook voor tal van andere bezoekende groepen uit de brede waaier van de sociale (welzijns)sector, zoals: beginnende dementerende bejaarden, chronisch zieke kinderen, jongeren uit de bijzondere jeugdzorg, anderstalige nieuwkomers, jongeren of volwassenen met een werkstraf, met een autismespectrumstoornis of de groepen jongeren/volwassenen; al dan niet residentieel verblijvend in de psychiatrie. Groepen met dove/blinde/stomme kinderen en volwassenen passeren ook al jaren de revue. De lijst met de bezoekende groepen is zeker niet compleet, echter een indicatie van het zeer gemengde publiek die van heinde en verre naar Wilrijk afzakken.
Verder wordt de kinderboerderij draaiende gehouden door tal van vrijwilligers, waarvan sommigen ook met een mentale, psychische of fysieke beperking. Het extra mooie van dit alles is, dat iedereen zichzelf mag en kan zijn, en dat iedereen, los van nationaliteit en los van of iemand al dan niet een beperking heeft samenwerkt, niet naast elkaar maar letterlijk met elkaar.
En natuurlijk ook niet te vergeten de talrijke stagiaires Dierenzorg, Sociaal Werk en Jeugd-en Gehandicaptenzorg die reeds jaar en dag klaar staan!
Het klinkt als een sprookje in tijden waar individualisme hoge toppen scheert en waar ‘besparingen’ het modewoord en hét te voeren beleid bij uitstek blijkt. Dit sprookje is echter dankzij het levenswerk van Boer Karl een realiteit. Helaas dreigt aan dit sprookje een einde te komen…
Vorige maand, op 06 oktober werd op de kinderboerderij nog het plechtig afscheidsfeest gevierd van boer Karl, die eind januari 2014 met pensioen gaat. Duizenden mensen kwamen die dag langs om hulde te brengen aan boer Karl en zijn inzet voor al die jaren. Schepen van jeugd, leefmilieu, kinderopvang en dierenwelzijn Nabilla Ait Dauod (N-VA) klom die dag ook nog op het podium om Boer Karl in de bloemetjes te zetten en te overladen met lof.
Echter, dat dit ‘lof’ slechts een hypocriete schijnheilige ‘acte de presence’ bleek te zijn, werd amper een goede twee weken later duidelijk. Op de gemeenteraad van Antwerpen op 22 oktober werd door diezelfde Nabilla Ait Dauod onomwonden verkondigd dat men de kinderboerderij wenst te privatiseren en commercialiseren, en dat er (ondanks de belofte) géén opvolger komt voor Boer Karl. Mie Branders (PVDA+) reageerde in deze gemeenteraad woest en ook Karim Bachar (sp.a) en Meyrem Almaci (Groen) deelden dezelfde verontwaardiging annex bezorgdheid.
Hoe het nu verder moet met de drie vaste medewerkers én de talrijke vrijwilligers blijft een groot raadsel. Deze kille en koude beslissing van het stadsbestuur staat bovendien ook helemaal niet stil bij de impact ervan. Het is onnodig om er een tekeningetje bij te maken van hoe het is om aan de vrijwilligers te moeten uitleggen dat het niet zeker is, dat zij allemaal kunnen blijven. Op een recente vergadering werd aan de drie vaste medewerkers gevraagd om zich 150% in te zetten. Waar men niet bij stilstaat is dat deze drie mensen zich nu al 200% inzetten, en binnenkort het werk van 5 mogen doen (aangezien momenteel ook maar voorzien wordt in een deeltijdse administratieve werkkracht).
De rondleidingen van de bezoekende groepen wordt in de toekomst betalend, evenals de verjaardagsfeestjes, die tot nu toe mogelijk waren mits al dan niet een vrije bijdrage. Voor de meest zwakkeren in onze samenleving betekent dit niet meer dan een sociaal bloedbad.
Uit verontwaardiging werd ondertussen al een online petitie opgestart eneen Facebookgroep met regelmatige updates.
Karl’s vrouw, Beatrijs was aanwezig op de solidariteitsactie. Boer Karl echter niet. De man met het veel te grote gouden hart was met tranen in de ogen hun toekomstig appartementje aan het schilderen in het wit, contrasterend ten aanzien van het zwarte einde van zijn levenswerk en 36 jaar ten dienste van ’T Stad. Een ‘mooier’ afscheidscadeau kon men op het Schoon Verdiep blijkbaar niet verzinnen, want; zoals men het tijdens de bewuste gemeenteraad verwoorde: “Met winst maken is niets mis”. Een meer waarheidsgetrouwe bewoording had echter geweest: “Met winst maken is niets mis, dat dit ten koste gaat van alles en iedereen is voor ons slechts bijzaak”.
Lees ook:
Verwarring op de kinderboerderij in Wilrijk
Carnaval van de kinderboerderijdieren
Vrijwilligers kinderboerderij Wilrijk geven 5.545 handtekeningen af op stadhuis
Hermans Anja's Blog 