Tekst door Koen Calliauw op DeWereldMorgen.be
Na een procesgang van meer dan drie jaar is de correctionele rechtbank van Dendermonde er op 29/11/12 eindelijk in gelukt de activiste en burgerjournaliste Anja Hermans (33) vrij te spreken van de aanklacht wegens… doodsbedreigingen aan het adres van een Dendermondse rechter en een procureur des Konings.
Werkstraf van 95 uur
Dit alles in het kader van het dossier rond de kerncentrale van Doel, dat Anja als onderzoeksjournaliste van ondermeer DeWereldMorgen.be samenstelde. Een dossier dat Electrabel voor schut zette. Dat de beangstigende onveiligheid van kerncentrales als Doel aanklaagde, vooraleer niet veel later de bom barstte. En de bevolking deze winter het risico loopt zonder elektriciteit te vallen.
Men hoeft niet paranoia te zijn om het verband te zien tussen de onthullingen die de activiste over de staat in de staat die Electrabel is samenstelde, en het fabriceren van een proces rond het voorbereiden van een moordaanslag op magistraten. Naast de vrijspraak voor die zware beschuldiging, kreeg ze voor het vermoedelijk doorspelen van stukken uit haar dossier aan journalist Douglas De Coninck (De Morgen) tenslotte een werkstraf (gemeenschapsdienst) van 95 uur. Anders moet ze zeven maanden naar de gevangenis. De openbare aanklager eiste 250 uren werkstraf.
Douglas De Coninck, die de documenten in zijn krant publiceerde en betrokken werd in het proces, werd over de ganse lijn vrijgesproken. Eind goed, al goed ? Dit vonnis betekend een afgang voor het Dendermondse parket en de openbare aanklager. Nadat het gonsde van geruchten over een effectieve celstraf, bleef het bij gemeenschapsdienst. De rechtbank had niet het ‘ludieke’ inzicht om in te zien dat de inzet van Anja als milieu activiste en journaliste op zich al een gemeenschapsdienst van formaat is.
Crimineel als Antwerps schepen ?
Het onderzoek naar de vermeende doodsbedreigingen tegen de magistraten Kerkhofs en Meganck was niet alleen een janboel, maar tevens bevooroordeeld. Anja Hermans die haar celstraf voor het plegen van brandstichting in naam van het Animal Liberation Front (ALF) jaren geleden uitzat, werd en wordt door de inlichtingendiensten en justitie als een blijvend ‘target’ beschouwd. Ze wordt net als andere ex-gevangenen aldus gehinderd in het verwezenlijken van haar democratische rechten en belet zich in de samenleving te integreren.
Maken we een vergelijking met een Antwerpse zwaar veroordeelde politicus : André Gantman. Deze in de Joodse gemeenschap belangrijke figuur werd in de gemeenteraad verkozen op de N-VA-lijst. Hij was van 1995 tot 2000 schepen voor Open – VLD. In 2000 nam hij ontslag nadat hij twee maanden in voorhechtenis in de gevangenis belandde.
Hij verduisterde als ‘zakenman’ 2,3 miljoen euro en werd tot 18 maanden met uitstel gestraft. Wat niet belet dat deze veroordeelde crimineel vandaag genoemd wordt als mogelijk schepen in de nieuwe politieke meerderheid rond ‘Leider’ Bart De Wever.
Anja Hermans lukt er in met een zeer laag inkomen en in moeilijke leefomstandigheden criminologische wetenschappen aan de UGent te studeren. Met succes, nu in het tweede jaar. Het is zeldzaam dat (ex)gevangenen dergelijke stap zetten. Met hun diploma bovenop hun levenservaringen kunnen ze als ervaringsdeskundigen een grote bijdrage aan de maatschappij leveren.
Terwijl veroordeelde oplichters à la Gantman met open armen ontvangen worden door hun collega’s in ‘de politiek’, worden kritische ‘luizen in de pels’ van het systeem dat ‘hardwerkende sjoemelende Vlamingen’ als basis heeft, belet zich te ontplooien. Met creaturen als Gantman wordt het repressieve politieke beleid in handen gegeven van elementen die banden hebben met de financiële onderwereld.
Informant als dader
Centraal in het dubieuze dossier dat Anja Hermans voor de rechter bracht en haar meer dan drie jaar achtervolgde staat een anonieme brief. Anja hield steeds vol dat iemand anders de bedreigingen schreef en verstuurde. Ze bewees dat een informant die werkte voor politie-en veiligheidsdiensten de dader is. Deze onthulling veroorzaakte opschudding binnen de brede vredes- en milieubeweging, waar de man zeer gekend is.
Ondanks de vele bewijzen, weigerden parket en politiediensten dit spoor uit te spitten. Betaalde informanten worden beschermd opdat ‘de dienst’ geen schade zou lijden. Anja werd vervolgd wegens doodsbedreigingen tegen magistraten op basis van door de inlichtingendiensten gefabriceerde documenten. De rechter kon tenslotte niet anders dan haar voor die beschuldigingen vrij te spreken wegens ‘twijfel’. Dit tot tevredenheid van haar advocaat, meester Scheerlinck.
Samenwerking journalisten
Onderzoeksjournalist Douglas De Coninck van De Morgen werd vrijgesproken voor ‘schending van het geheim van het onderzoek’. Hij publiceerde in zijn krant een document uit het dossier dat bewijst dat het parket sjoemelende met computers. Kafka in het kwadraat was voor Anja Hermans de ervaring toen ze een computer van de recherche terug kreeg die deze van de moordenaar in een kinderdag verblijf… Kim De Gelder bleek te zijn.
De onderzoekers ontkenden in alle toonaarden, een verslag dat in het dossier zat bewees hun leugens. Anja maakte er een foto van, Douglas reageerde als journalist correct door deze onthulling in de krant te zetten.
Werd Anja vrijgesproken voor de ‘beraamde dubbele moordaanslag’, de openbare aanklager die op zijn bek ging kreeg een botje toegeworpen met de 95 uur werkstraf die Anja oploopt wegens ‘schending van het inzagerecht’. Deze ‘schending’ was een middel om het duistere onderzoekswerk aan te klagen.
De Morgen vervulde de rol die media te vervullen hebben door dergelijke praktijken op ‘het openbaar domein’ te brengen en justitie te controleren, te corrigeren. De krant bracht net als DeWereldMorgen.be ook uitgebreid de onthullingen van Anja Hermans rond de kerncentrale van Doel. De vrijspraak van Douglas die zich beroept op het journalistieke bronnen geheim en de veroordeling van Anja als ‘klokkenluidster’ is merkwaardig… De samenwerking tussen een (burger)journalist en een (beroeps)journalist is voorbeeldig.
Kein ende in sicht ?
En er is meer. Wie denkt dat het bij deze vrijspraak en werkstraf eindigt heeft het mis. Is het toeval of niet, maar de misselijkmakende parodie klasse B-film die in 2009 geregisseerd werd is nog niet afgelopen, maar…zet zich nu verder in Antwerpen. Exact twee dagen voor de uitspraak in Dendermonde, werd Hermans opgebeld door de Federale Gerechtelijke Politie van Antwerpen. Of ze zich zou kunnen aanbieden volgende dinsdag ‘ten burele’ voor verhoor. Reden? Kein ende in sicht…
Hou U vast: Op het Parket van Antwerpen is er een dreigbrief toegekomen, opnieuw anoniem. Ondertekend door het ALF. Het valt te hopen, dat er bij FGP Antwerpen wat meer verstand gaat te bespeuren vallen dan bij Dendermonde. Dat er iets niet klopt. Dat dit het werk is van één of andere doorgedraaide zot , met een extreme fixatie, misschien wel een psychopaat.
Anonieme pesterijen aan het adres van Hermans zijn al wel langer aan de gang. Sinds 2005, het jaar dat Anja Jeugd en Gehandicaptenzorg begon te studeren in Antwerpen en daar ook op kot zat. Tijdens een avondlijke wandeling die Anja maakte belde een of andere idioot vanuit een telefooncel naar de politie, met de vermelding dat er iemand (zwarte dreadlocks en zwarte kledij) met een revolver over straat liep.
De politie rukte massaal uit en Anja werd met veel machtsvertoon omsingeld en gearresteerd. Zij stond toen nog onder voorwaarden. De politie deed nazicht in de buurt, maar van de beller geen spoor meer. Anja kreeg op het politiebureel te horen dat enkele dagen ervoor er ook al een telefoontje bij de 101 was binnengekomen, wellicht de zelfde beller, met eveneens een valse oproep.
Kort daarop begonnen er doodsbedreigingen aan het adres van Anja én aan het adres van een AFF-medewerker, via de site van het AFF (Antifascistisch Front) De antwoordmodule op de site van het AFF werd sindsdien afgesloten. Daarna regende het haat en dreigmails aan het adres van Anja via de mailboxen van vrienden en kennissen.
In 2009 arriveerde dan de anonieme brief op het Parket van Dendermonde. Tegelijkertijd bleven de haat en dreigmails komen, vooral via de mailbox van haar toenmalige vriend. Een tijd later vond de ‘anonieme stalker’ het ‘lef’ om zijn haat en dreigmails rechtstreeks te richten aan het mailadres van Anja.
De laatste dreigmail dateert van 20 juni 2012 met als hoofding: “Kutwijf”en met volgende inhoud: “Nog steeds niet terug in den bak? Zullen we voor zorgen!”.
Nazicht van al de headers van de mails leverde weinig tot niets op: Slechts 2 ervan waren te traceren; afkomstig vanuit een internetcafé in het Antwerpse. De rest is niet traceerbaar. Het dossier bij Anja’s advocaat wordt ondertussen dikker en dikker.
Anja Hermans meent…
“Uiteraard ben ik opgelucht , om na drie jaar valselijk beschuldigd te worden, en voor een rechtbank gesleept te worden vrijgesproken te zijn voor de aanklacht van de bedreigingen. Het mag gezegd worden, dat de rechter de eerste was in drie jaar tijd, die effectief naar mij luisterde, en mij liet uitspreken op de zitting, waar ik voorheen op niets van muren stuitte, zowel bij de FGP Dendermonde, als bij de onderzoeksrechter.
Artikel 56 van het wetboek van strafvordering (het oa ook à decharge onderzoeken) evenals de wet Franchimont (om bijkomende opsporingshandelingen te vragen) lijken in Dendermonde loze juridische begrippen. Drie jaar heb ik samen met de hulp van anderen moeten opboksen tegen de zogenaamde ‘tunnelvisie’. Voor zowel Parket, onderzoeksrechter en FGP was het simpelweg: jij hebt dat gedaan. Punt. Ik had in een hoekje kunnen wegkruipen maar dat ligt niet in mijn aard. Als ik recht in mijn schoenen sta laat ik niet op mijn kap zitten. Nu niet en nooit niet.
Wat de veroordeling tot werkstraf vanwege de foto in De Morgen betreft, ja, daar kan men mij inderdaad een omissiedelict voor aansmeren. Al is de foto niet rechtstreeks via mij bij Douglas De Coninck geraakt, zoals in de reguliere pers wordt verwoord. Ik heb nooit ontkent die foto genomen te hebben, na de dossierinzage, op de trappen van het Dendermondse Justitiepaleis heb ik onmiddellijk gebeld naar FGP Dendermonde, om een bijkomende verklaring af te leggen.
Eén van mijn gevraagde opsporingshandelingen was namelijk de advocaat verwittigen van de verwisselde PC, waar men uiteindelijk opsporingshandelingen heeft op verricht maar dus in een ander lopend gerechtelijk onderzoek. Tijdens de dossier inzage werd duidelijk dat men de gevraagde opsporingshandeling gewoon niet had uitgevoerd.
Wonderwel kreeg ik toen via de telefoon te horen dat de ganse Cel Geweld van FGP ineens stopte met werken. Een week later mocht ik dan tóch (na lang aandringen) mijn verklaring komen afleggen. Had FGP Dendermonde toen ontkent of gedaan alsof hun neus bloedde dan had ik de foto onder hun neus geduwd. Nadien verdween de foto in een doos, bij de rest van de kopies van de PV’s in de zaak van de anonieme brief. Doos en inhoud belande nadien bij twee parlementariërs die ook effectief parlementaire vragen stelden omtrent de verwisselde PC’s. En de foto belandde bij Douglas De Coninck.
Het Parket reageerde furieus na de publicatie in De Morgen, hetgeen logisch is: in het betreffende artikel werd het voor gans Vlaanderen duidelijk dat een procureur, meer bepaald dan nog (oh ironie) Jan Kerkhofs, diegene die ook genoemd werd in de anonieme brief,( waar ik dus zogezegd een aanslag op beraamde) én diegene die me dus ook veroordeelde in de zaak kerncentrale Doel en me ‘koppig en deviant gedrag’ verweet niet één, maar driemaal had gelogen.
Het hek was dus helemaal van de dam. Uiteraard wou men weten wie met de doos ‘hogerop’ is gegaan. Eraan voor de moeite! Justitie en fouten toegeven ligt blijkbaar gevoelig, lees: het wordt koppig en deviant ontkent. Als verdachte in een zaak betrapt worden op een leugen, daar wordt je tijdens een proces ten gronde dan echter veelal op afgeknald. De weegschaal van Vrouwe Justitia weegt inderdaad met twee maten en gewichten.
In ieder geval, ga ik de werk’straf’ ombuigen in iets positiefs, het stond sowieso al op mijn lijstje van ‘to do’: vakantiejob: in een mortuarium meedraaien. De ‘straf’ wordt dus ‘een cadeau’ in iets dat aansluit op mijn studierichting, aangezien ik volgend jaar sowieso stage wens te doen in de forensische pathologie.
Ik moet toegeven: de dader(s) die niet enkel mij maar ook vrienden en kennissen belagen via enerzijds anonieme schrijfsels, anderzijds via mails, slaagt er inderdaad in, om veel tijd en energie van ons in beslag te nemen. Wat zijn/haar/ hun motivatie is, weet ik niet. Het valt me op dat alles inderdaad begon in de periode dat ik terug ging studeren. Is het dàt gegeven dat men niet verkroppen?
Sartre schreef in 1962 ooit het volgende: “De ex-gevangene is slechts vrij om schuldig te zijn, niet om zich te veranderen. Als hij een fatsoenlijk mens moest worden, dan kunnen de anderen niet langer verontwaardigd blijven, dan moeten zij immers hun mikpunt missen ”.
Afsluitend het volgende: Aangezien ik vermoed dat de randidioot(en) met fixatie op mijn persoon dit ook wel zal/zullen lezen:
“Never underestimate the stupidity of idiots” is één van mijn favoriete uitspraken. Ik onderschat jullie idiotie niet, jij/jullie bezorgen me een pak miserie. Maar onthoud dat ik voor deze idiotie niet zal buigen, nu niet, nooit niet. Schrijf nog honderd anonieme brieven van mijn part, stuur nog evenveel zoveel achterlijke mails. Jij of jullie kunnen proberen om mijn studies te saboteren, maar het zal niet lukken, ik ga mijn tweede diploma halen. Jij of jullie komen er niet door! No Pasaran!
En onthoudt vooral: wie tracht mijn studies te saboteren begeeft zich op heel glad ijs. Ik ben een mens met heel veel geduld, dat leer je wel op de plaats waar jij of jullie mij wensen: ‘den bak’.
Moesten jij of jullie ooit zelf in het beklaagdenbankje komen te zitten om jullie te komen verantwoorden voor jullie idiotie, dan zijn het zelfs niet zozeer jou/jullie motieven die me interesseren, wél jou/jullie brein(en).De neurowetenschappen staan ver.De PCL-R test zou je/jullie mits het vermoeden van jou/jullie geslepenheid nog kunnen omzeilen misschien.Een fMRI-scanner is echter wat moeilijker”.
Hermans Anja's Blog 